Studia Kulturowe

Problemem badawczym w pierwszej części jest człowiek i samo opisywanie tego, co ludzkie. Teksty Dobrosławy Wężowicz-Ziółkowskiej, Wojciecha Borkowskiego, a także Marty Węgrzyn, Karola Chrobaka opisują antropologię katastrof, hermeneutyczne i psychoanalityczne podejście w wyjaśnianiu zjawisk, wymiary osobowości w relacjach społecznych.

Jednak problemem jest też samo pojęcie miejsca, by móc stanowić o zakorzenieniu i wykorzenieniu człowieka. Tematykę taką mieści drugi krąg tematyczny, tworzony przez teksty Adama Pisarka, Anny Kapusty, Magdaleny Kłosińskiej, Barbary Wolek-Kocur. Miejsce zostaje tu podjęte w aspekcie cywilizacji, centrum i peryferii, ale i masowości.

Trzeci krąg tematyczny tworzą rozważania takich autorów, jak: dr Wojciech Śmieja, dr Dorota Fox, dr Michał Noszczyk, Magdalena Marciniak. Przestrzenie literackie, wizualne czy widowiskowe, które się w tej części pojawiają, koncentrują się na tym, co jest spektakularne, co przykuwa uwagę i wytrąca z przyzwyczajeń,  a także na tym, co prowadzi do gwałtownych ruchów komparatystycznych.

Prezentowany czytelnikowi tom Studiów Kulturowych wypracowuje pole interpretacji między pojęciami człowiek – wspólnota – miejsce – spektakl.

dr hab. Aleksandra Kunce